Rok 1986 przeszedł do historii himalaizmu jako „czarne lato” z uwagi na liczbę alpinistów, którzy zginęli, próbując zdobyć ten drugi pod względem wysokości szczyt świata. Byli wśród nich uznani himalaiści: Tadeusz Piotrowski, Dobrosława Miodowicz-Wolf oraz Julie Tullis. Niemal trzydzieści lat później ich dzieci: Hania Piotrowska, Łukasz Wolf, Lindsay i Chris Tullis jadą pod K2, aby spróbować zrozumieć, dlaczego ta góra tak bardzo ich fascynowała i co nimi kierowało, że postanowili poświęcić dla niej wszystko. Wspinanie postrzegają jako skrajne doświadczenie. Łukasz Wolf kontynuuje pasję mamy, twierdząc: Wspinając się, nie ryzykuje się dla kogoś, nie pomaga się nikomu, tak naprawdę nic wymiernego się nie zyskuje, a z drugiej strony stwierdza, że wspinanie to najlepsza rzecz, jaką człowiek może robić.

Stosunek dzieci do tragicznie zmarłych rodziców, dla których wspinanie było treścią życia, jest ambiwalentny. Hania Piotrowska w pewien sposób wymazała ze swojego życia ojca, którego zna tylko z relacji najbliższych i licznych książek podróżniczych, jakie napisał. Jak mówi w filmie: Nie można całe życie być małym, pięcioletnim dzieckiem, które chciałoby, żeby tata żył. Podobnie Łukasz, nie ma zbyt wielu wspomnień z mamą, stracił ją, kiedy był bardzo mały, choć na wyprawy zabiera zegarek, jaki towarzyszył jej w górach. Z kolei Lindsay i Chris pamiętają całkiem sporo - kiedy zginęła ich mama, byli starsi, pozostało im wiele wspomnień, co nie znaczy, że trauma była mniejsza.

Eliza Kubarska uważnie wsłuchuje się w wypowiedzi swoich bohaterów, próbując znaleźć w nich odpowiedź na nurtujące ją pytanie: czy ktoś, kto się wspina, ma prawo być jednocześnie rodzicem? Sama jest doświadczoną alpinistką, ma na koncie wiele niełatwych wypraw. Zastanawiam się nad ceną pasji – mówi reżyserka. Czy wspinacz, stając się rodzicem, musi z niej zrezygnować? Sama się wspinam i wiem, jakie to byłoby trudne, gdybym musiała z tego zrezygnować. Nie byłabym nigdy więcej tą samą osobą. Nie wiem, czy byłabym stanie być szczęśliwa. To są bardzo trudne wybory. Czy chcielibyśmy mieć rodzica, który jest nieszczęśliwy? Z drugiej strony, jeżeli ta pasja jest tak bardzo niebezpieczna i jej konsekwencją może być strata życia, to czy rodzic ma prawo osierocić dziecko?  - mówi Eliza Kubarska. Film nie daje łatwych odpowiedzi na postawione przez reżyserkę pytania.

Dokument K2. Dotknąć nieba jest koprodukcją HBO Europe i Wajda Studio. Film powstał przy udziale Inselfilm Produktion, Braidmade Films i  Vertical Vision Film Studio ze wsparciem Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej i Servus TV. Reżyserka Eliza Kubarska jest autorką wielokrotnie nagradzanych filmów dokumentalnych Co się wydarzyło na wyspie Pam i Badjao. Duchy z morza. W filmie wykorzystane zostały materiały archiwalne, m.in. intymne listy Tadeusza Piotrowskiego do żony i nienarodzonego dziecka. Autorem spektakularnych zdjęć do filmu jest Radosław Ładczuk. Oniryczny nastrój filmu wzmacnia sugestywne tło muzyczne opracowane przez Michała Jacaszka.

Premiera dokumentu K2. Dotknąć nieba odbędzie się w niedzielę 14 czerwca o godz. 22.05 w HBO, a powtórkę będzie można obejrzeć w dokumentalnym paśmie Bez cenzury w środę 17 czerwca o godz. 22.00 w HBO2. Film będzie dostępny w HBO GO. Film miał swoją premierę na tegorocznym Krakowskim Festiwalu Filmowym.