Zdarza się, że filmowcy amerykańscy "uciekając" przed systemem hollywoodzkim i widząc szanse swobodniejszego wyrazu artystycznego w Europie próbują produkcji w krajach Starego Świata. Z podobnych powodów, już od lat 50. Orson Welles realizował swoje filmy we Francji, Włoszech czy Jugosławii, łącząc inwestycje prywatnych producentów i minimalizując wydatki na scenografię czy kostiumy. Tak powstały mistrzowskie adaptacje Szekspira, jak np. nagrodzony Złotą Palmą Otello (Włochy/Maroko, 1952), czy Falstaff (Hiszpania/Szwajcaria, 1965) z europejskimi gwiazdami: Johnem Gielgudem, Jeanne Moreau i Mariną Vlady, albo Pan Arkadin (Francja/Hiszpania, 1955) - swego rodzaju europejska wersja legendarnego Obywatela Kane'a. W wielu lokacjach Starego Kontynentu kręcony był najsłynniejszy "nieamerykański" film Wellesa, czyli autorska adaptacja Procesu Franza Kafki (Francja/Jugosławia 1962), prezentująca wizję świata po doświadczeniu Holokaustu. W programie zostanie pokazana także kameralna Nieśmiertelna historia (Francja, 1968) na motywach opowiadania Karen Blixen i F jak Fałszerstwo (Francja/RFN/Iran, 1973) - błyskotliwy esej filmowy o rynku artystycznym, fałszerzach dzieł sztuki i szarlatanach.

W ramach przeglądu Orson Welles w Europie odbędą się też dwa wyjątkowe seanse unikalnych materiałów filmowych jego autorstwa, podarowanych Muzeum Filmowemu Monachium przez współpracowniczkę i towarzyszkę życia reżysera, chorwacką aktorkę i scenarzystkę Oję Kodar. Blok pt. Filmy telewizyjne Orsona Wellesa: Obywatel Ameryki w Europie, zawierający m.in. eseje podróżnicze poświęcone europejskim miastom i krajobrazom oraz zestaw zatytułowany: Nieznany Orson Welles: niedokończone projekty, opatrzone zostaną wstępem-komentarzem kuratora retrospektywy, Stefana Drösslera z Muzeum Filmu w Monachium.