„Chciałem nakręcić komedię komentującą współczesną rzeczywistość, film dotykający między innymi tematyki nadmiernego hołdowania kultowi młodości.” - opowiada Guillaume Canet, reżyser i odtwórca głównej roli w komedii „Facet do wymiany”, po czym dodaje – „Patrzę na to z pewnym przerażeniem - w Stanach Zjednoczonych, kobiety po sześćdziesiątym czy siedemdziesiątym roku życia nie mają na twarzy ani jednej zmarszczki. Mężczyźni robią z zastrzyków z botoksem sposób na życie, farbują nałogowo włosy i chodzą do solarium, żeby tylko nie musieć myśleć o tym, że się starzeją. Od takiego podejścia droga była prosta do opowieści o facecie, który po przekroczeniu czterdziestki uświadamia sobie, że się zestarzał, sam przestaje o sobie myśleć jako o „rock’n’rollowym” mężczyźnie. Takie było założenie, o tych problemach chciałem opowiedzieć, a fakt, że głównym bohaterem jest mężczyzna, sprawił, że całość stała się jeszcze bardziej interesująca.”

„Facet do wymiany” to film mocno zakorzeniony w rzeczywistości, w którym Canet i Cotillard grają samych siebie. Na pytanie o to na, ile aktorzy różnią się od swoich realnych odpowiedników, Guillaume odpowiada: „Ona jest postrzegana jako słodka, uprzejma kobieta – i faktycznie ma takie przymioty, ale ludzie byliby zaskoczeni, gdyby poznali prawdziwą Marion, osobę żyjącą pełnią życia, asertywną, potrafiącą skutecznie walczyć o swoje, bardzo gadatliwą. Jestem jej dozgonnie wdzięczny za to, że zawsze była gotowa wymyślać nowe sposoby, żeby się z siebie pośmiać. Bez jej udziału ten projekt nie mógłby powstać w takiej formie.”

„Facet do wymiany” to nie tylko komedia, film podnosi wiele poważnych i aktualnych tematów, między innymi lęk przed starzeniem. Oto co sama Marion sądzi na ten temat: „Lęk, który aktorzy odczuwają szczególnie mocno. Wszyscy obawiamy się tego, że w pewnym momencie zestarzejemy się i nie będziemy mogli grać konkretnych ról. Jest to jeszcze bardziej niepokojące i niebezpieczne w przypadku osób, które nie przestają identyfikować się z młodszymi wersjami samych siebie. Współczesna cywilizacja oferuje proste odpowiedzi na te lęki, działania dające natychmiastowy efekt. Świadczy to niezbyt dobrze o świecie, w którym żyjemy. Zamiast propagować wartości płynące z procesu powolnego dochodzenia do akceptowania samego siebie, wszędzie oferują ci zastrzyki czy poprawki plastyczne. Liczy się tu i teraz, nic więcej. Film komentuje takie podejście, ale nie jest złośliwy, pokazuje ludzką stronę.”