Jedynym polskim tytułem w Konkursie Głównym są „Amatorzy” Iwony Siekierzyńskiej. Jego premiera odbyła się w Konkursie Głównym 45. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Otrzymał tam Nagrodę Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych oraz Nagrodę Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych – „Don Kichot”. Historia zaczyna się w momencie, kiedy teatr Biuro Rzeczy Osobistych (tworzony przez niepełnosprawnych intelektualnie aktorów) wygrywa festiwal. Nagrodą ufundowaną przez zawodowy teatr jest zrealizowanie spektaklu. Wielka radość, wielka szansa, wielkie oczekiwania. Krzysiek z aktorami właśnie pracują nad nową sztuką „Grek Zorba”. Wspaniale by było wystawić ją na prawdziwej scenie. Okazuje się jednak, że dyrektor teatru, oferując im współpracę, stawia określone warunki.

Otrzymał dotację w ramach programu promującego Szekspira i działania osób niepełnosprawnych. Jeżeli chcą wystąpić w zawodowym teatrze muszą się podporządkować. Krzysiek ma wątpliwości… jednak podejmuje wyzwanie. Rozpoczynają się próby, w których biorą udział aktorzy zawodowi i „znana twarz” – gwiazda Wiktoria. Kiedy się pojawia, aktorzy Krzyśka są pod jej wielkim urokiem. Na jednej z prób dyrektor oświadcza, że głównej roli nie może zagrać siostra Krzyśka – Mary. Dyrektor jest bezlitosny: z bezzębną, sepleniącą Mary żadnej premiery nie będzie. Powinna ją zagrać młodsza, ładniejsza aktorka z lepszą dykcją. Wiki! Krzysiek decyduje się na zmianę obsady. Presja czasu, fascynacja Wiki… Premiera musi się odbyć, ale czy Krzysiek będzie z niej dumny?

Golden Goblet Award Competition Films: Animation

W Konkursie Filmów Animowanych znalazła się czesko-polsko-francusko-słowacka produkcja „Even Mice Belong in Heaven” (reż. Denisa Grimmova, Jan Bubenicek). To pełnometrażowy film skierowany do dziecięcej widowni, łączący animację lalkową i komputerową 3D. Przy pomocy opowieści o losach Myszy i Lisa, trafiających do zwierzęcego nieba, oswaja młodych odbiorców z tematyką przemijania, a przy tym opowiada o nadziei, sile przyjaźni i odwadze.

Przy filmie współpracowała łódzka ekipa, odpowiadająca za lalki: Agnieszka Mikołajczyk, Agnieszka Smolarek, Anna Szcześniak, Beata Jarmuż-Socha, Piotr Knabe, Dariusz Kalita, Marcin Zalewski, projekty techniczne lalek: Piotr Knabe, projekty konstrukcji lalek: Dariusz Kalita, konstrukcje animacyjne: Daniel Kopala, asystent produkcji (lalki): Magdalena Haremska oraz koordynator produkcji lalek: Katarzyna Gromadzka (MOMAKIN). Film wyprodukowała firma Fresh Films (Czechy) w koprodukcji z Animoon.

Viva la Festival

Wśród 40 tytułów sekcji Viva la Festival znalazły się trzy polskie produkcje. Pierwszą z nich jest film „Jak najdalej stąd” Piotra Domalewskiego. To polsko-irlandzka koprodukcja, która swoją światową premierę miała na 68. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w San Sebastian. Wcześniej film był pokazywany w ramach Marche du Film w Cannes, a także w programie Works in Progress w Karlowych Warach. W jego obsadzie są m.in. Zofia Stafiej, Kinga Preis, Arkadiusz Jakubik, Tomasz Dedek, Andrzej Kłak i Tomasz Ziętek, a także Nigel O’Neill, Shane Casey i David Pearse.

Ola to zbuntowana nastolatka, która marzy o własnym samochodzie i większej życiowej samodzielności. Niespodziewane i tragiczne wiadomości z Irlandii, gdzie od lat pracuje jej ojciec, sprawiają, że wyrusza sama w daleką podróż. Los przeznacza jej nie lada wyzwanie – w imieniu rodziny ma sprowadzić ciało zmarłego do Polski.

Drugim filmem jest „Śniegu już nigdy nie będzie” Małgorzaty Szumowskiej i Michała Englerta. To polski kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Międzynarodowy. Obraz miał swoją światową premierę w Konkursie Głównym festiwalu w Wenecji, a także był prezentowany w ramach pokazów marketowych na TIFF Industry w Toronto. Film duetu Szumowska-Englert powstał w oparciu o ich wspólny scenariusz. W jego obsadzie znaleźli się: Alec Utgoff oraz Maja Ostaszewska, Agata Kulesza, Weronika Rosati, Katarzyna Figura, Andrzej Chyra, Łukasz Simlat i Krzysztof Czeczot.

Pewnego mglistego poranka w mieście pojawia się ON – atrakcyjny mężczyzna z prawdziwego, egzotycznego wschodu. Żenia, bo tak brzmi jego imię, ma dar. Jego ręce leczą, a oczy zaglądają w dusze samotnych kobiet. Mężczyzna zatrudnia się jako masażysta na bogatym osiedlu pod miastem. Pracując dla ludzi odgrodzonych murem od „gorszego” świata, poznaje ich historie i osobiste dramaty. Wkrótce niezwykłe zdolności Żeni odmienią życie każdego z nich.

Trzecią produkcją w tej sekcji jest włosko-polski film zatytułowany „Pod tym samym niebem” („Thou Shalt Not Hate”) Mauro Manciniego, który wraz z Davide Lisino jest również autorem scenariusza. W obsadzie znaleźli się: Alessandro Gassmann, Sara Serraiocco, Luka Zunic, Lorenzo Buonora oraz Lorenzo Acquaviva, Gabriele Sangrigoli, Paolo Giovannucci, Sheel Cosmet i Mauritium Zacchocka. Film był wcześniej pokazywany m.in. w ramach Międzynarodowego Tygodnia Krytyki (Settimana Internazionale della Critica).

Simone to zamożny chirurg mieszkający we Włoszech. Jest synem ocalałego z Holocaustu Żyda i ze względu na trudną relację z ojcem, stara się zupełnie odciąć od przeszłości. Pewnego dnia zostaje świadkiem wypadku. Kiedy na piersi ofiary odkrywa wytatuowaną swastykę, decyduje się zaniechać udzielania pomocy. Z czasem zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia i za wszelką cenę próbuje zbliżyć się do rodziny zmarłego.

Czwartym filmem w tej sekcji jest „Aida” („Quo vadis, Aida?”). Ta koprodukcja dziewięciu państw, w tym Polski była nominowana do Nagród Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej w kategorii Najlepszy Film Międzynarodowy, jako kandydat zgłoszony przez Bośnię i Hercegowinę. Film otrzymał też dwie nominacje do nagród Brytyjskiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej – BAFTA w kategoriach: film nieanglojęzyczny i reżyseria, a także zdobył Independent Spirit Awards, jedno z najważniejszych wyróżnień w amerykańskim kinie niezależnym. Dramat w reżyserii Jasmili Žbanić opowiada historię masakry w Srebrenicy z 1995 roku. Polską producentką filmu jest Ewa Puszczyńska, za kostiumy odpowiadała Małgorzata Karpiuk, za montaż Jarosław Kamiński, a autorem muzyki jest Antoni Komasa-Łazarkiewicz.

W opisie filmu czytamy: Bośnia, lipiec 1995. Aida jest tłumaczką ONZ w małym miasteczku Srebrenica. Kiedy serbska armia przejmuje miasto, jej rodzina znajduje się wśród tysięcy obywateli szukających schronienia w obozie ONZ. Jako osoba mająca wgląd w negocjacje, Aida ma dostęp do kluczowych informacji, które musi interpretować. Co jest na horyzoncie dla jej rodziny i ludzi – ratunek czy śmierć? Który ruch powinna wykonać?

Spectrum: Alternatives

Wśród 29 produkcji, w sekcji Spectrum: Alternatives, jest film „Jakoś to będzie” Sylwestra Jakimowa, który wraz z Anną Jadowską tworzył także scenariusz. W obsadzie znaleźli się: Dobromir Dymecki, Sebastian Pawlak, Albert Osik, Dorota Pomykała i Andrzej Konopka. Polska premiera odbędzie się na Festiwalu Debiutów Filmowych Młodzi i Film w Koszalinie.

Bohaterami filmu są trzej przyjaciele po trzydziestce: Albert, Marcin i Jacek, koledzy z dzieciństwa, outsiderzy, którzy wciąż mieszkają z rodzicami w tym samym bloku na obrzeżach miasta. Przez lata trwają w specyficznej przyjaźni, chociaż nie zawsze popycha ona ich życie do przodu.

Short Films

W sekcji Short Films znalazła się polska produkcja „Jestem tutaj” Julii Orlik. Studentka Szkoły Filmowej w Łodzi jest zarówno autorką scenariusza, jak i reżyserką animacji. Obraz zdobył nagrodę na festiwalu Kaboom Animation Festival w Holandii, a także Grand Prix na festiwalach: PÖFF Shorts w Estonii, polskim Etiuda&Anima oraz I Nagrodę w konkursie francuskiego Nice Short Film Festival i statuetkę Złotego Gołębia na niemieckim DOK Leipzig. Ponadto animacji przyznano specjalne wyróżnienie na Krakowskim Festiwalu Filmowym i festiwalu w Stuttgarcie, a także Nagrodę Publiczności na festiwalu ANIMATOR w Poznaniu.

Starszy mężczyzna opiekuje się swoją sparaliżowaną żoną. Mimo podeszłego wieku i własnych problemów ze zdrowiem stara się ze wszystkich sił, aby ulżyć jej w cierpieniach z dnia na dzień coraz silniejszych. Pomaga mu córka, która usiłuje pogodzić opiekę z  pracą w szpitalu oraz swoim życiem rodzinnym. Każde z nich ma odmienne poglądy na to jak powinna wyglądać opieka nad chorą co prowadzi do wielu sprzeczek.

Źródło: PISF