W programie sekcji m.in.:

Ruch rzeczy (O Movimento das Coisas), reż. Manuela Serra, 1985Wyraźna tendencja zarysowana w programie sekcji wynika z faktu, że Portugalczycy patrzą w przeszłość. Odrestaurowany Ruch rzeczy, film z 1985 roku, w 2021 odbył grand tour po wszystkich krajowych festiwalach i wszedł do kin. Zyskał miano cudownie odnalezionego Świętego Grala kina kobiecego, idąc w jednym szeregu z twórczością guru, António Reisa. Kontemplacyjna opowieść o życiu i pracy kobiet z wiejskiej społeczności Lanheses w północnej Portugalii została nazwana przez João Bénarda da Costę, dyrektora Cinemateca Portuguesa, wielką osobliwością portugalskiego kina. Zarówno sam film, jak i osoba reżyserki tego jedynego w jej filmografii tytułu wywołały dyskusję o szklanym suficie w zdominowanym przez mężczyzn środowisku filmowym porewolucyjnych dekad.

Gdzie jest ta ulica? albo Bez przed i po (Onde Fica Esta Rua? ou Sem Antes Nem Depois), reż. João Pedro Rodrigues, João Rui Guerra da Mata, 2022Z minionego wyrasta najnowszy film João Pedro Rodriguesa (Ornitolog, 17. NH, Błędny ognik, 22. NH) w duecie z João Ruim Guerrą da Matą. Należące do rodziny jednego z nich lizbońskie mieszkanie, z oknami niegdyś wychodzącymi na plan filmowy Zielonych lat (1963) Paulo Rochy, było zaledwie pretekstem do stworzenia współczesnego eksperymentu, który mierzy się z filmową mitologią w ekstrawagancki sposób. Rozwija rozważania nad alternatywnymi formami narracji, budując „fabułę" wokół pustki, jaką zostawia po sobie przeszłość. Powstał z tego – jak chcą twórcy – impresjonistyczny, osobisty portret Lizbony, jazzowa improwizacja wokół partytury, jaką jest dla nich klasyczny film Rochy, nostalgiczny dokument o znikającym mieście.

Podróż ku słońcu (Viagem ao Sol), reż. Susana de Sousa Dias, Ansgar Schaefer, 2021Nie inaczej do przeszłości podchodzą twórcy skupieni w firmie producenckiej Kintop, reżyserka Susana de Sousa Dias i historyk Ansgar Schaefer. Ich Podróż ku słońcu to opowieść o nieznanym fakcie z historii, kiedy tuż po drugiej wojnie światowej grupa austriackich dzieci trafiła na rekonwalescencję do portugalskich rodzin z wyższych sfer. Film został zrealizowany w całości z użyciem materiałów archiwalnych, zdjęć i filmów zmontowanych w taki sposób, że mamy do czynienia nie z klasycznym dokumentem, a z pełną dramaturgii, emocjonalną narracją, w której słynny portugalski voice over towarzyszy eksperymentalnej stronie wizualnej filmu.

Wybór krótkich i średnich metraży z filmografii Paula AbreuW oczekiwaniu na pełnometrażowy fabularny debiut reżysera – Ubu (2023) – zaprezentujemy wybór krótkich i średnich metraży z jego przebogatej, eklektycznej filmografii. Paulo Abreu (rocznik 1964), uwielbiany za swoje niemal obsesyjne podejście do montażu, jest reżyserem i operatorem filmowym, twórcą wideoklipów (m.in. dla kultowego Dead Combo), autorem animacji i komiksów, artystą wizualnym pokazującym swoje prace i w kinie, i w galeriach sztuki. Jak chcą niektórzy, jest jednym z trzech, obok Tiago Afonso i André Gila Maty, najbardziej bezkompromisowych przedstawicieli portugalskiego środowiska filmowego. Dzięki owej bezkompromisowości, niskobudżetowej stylistyce, ironii i czarnemu humorowi, na zmianę dziki i liryczny, Abreu dorobił się tytułu postpunkowca. Przez osobę swojego wieloletniego producenta, João da Ponte, związany z jest Azorami, czemu daje wyraz w filmach, ale też jako wciąż szczęśliwy rezydent lizbońskiej dzielnicy Príncipe Real, z jej wysokości bezlitośnie rozprawia się z turystozą w „białym mieście".

Część stacjonarna 23. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty odbędzie się w dniach 20-30 lipca 2023, część online będzie trwać o tydzień dłużej – do 6 sierpnia. Na stacjonarne pokazy zapraszamy do Kina Nowe Horyzonty oraz Dolnośląskiego Centrum Filmowego. Trwa sprzedaż karnetów na wydarzenie. Sprzedaż akredytacji dziennikarskich i branżowych rozpocznie się 9 maja. Pełny program festiwalu zostanie ogłoszony 4 lipca 2023 r.

Źródło: Nowe Horyzonty