Ida Lupino pochodziła z brytyjskiej rodziny artystów. Karierę aktorską zaczęła już jako nastolatka – dzięki czemu bardzo wcześnie poznała mechanizmy napędzające Hollywood. Szansę na wyróżnienie znalazła w kinie noir, gdy zaczęła grać u boku Humphreya Bogarta They Drive by Night (1940), High Sierra (1941). Gdy miała 32 lata zrezygnowała z intratnego kontraktu i wraz z dwom przyjaciółmi założyła niezależną wytwórnię „The Filmakers", która wyprodukowała 12 filmów fabularnych. Spośród nich Lupino połowę wyreżyserowała lub współreżyserowała, do 5 z nich napisała scenariusze, a w 3 zagrała.

„The Filmakers" robili niskobudżetowe filmy o zwykłych ludziach, straumatyzowanych kobietach i mężczyznach, dla których „amerykański sen" okazał się przykrym realistycznym dramatem. W historii kina kobiet Lupino kontynuowała tematy zainicjowane dwadzieścia lat wcześniej przez Lois Weber, takie jak kontrola urodzeń, aborcja, kara śmierci. Wprowadzając na wielki ekran problem gwałtu, niechcianej ciąży, bezpłodności, kobiecej kariery, bigamii Lupino musiała negocjować zarówno z cenzorami, przyzwyczajeniami Hollywoodu, jak i męskim punktem widzenia.

Retrospektywa „Reżyseria: Ida Lupino, 1949-53" nie doprowadzi nas do odkrycia zapomnianej mistrzyni kina, bynajmniej. Nie będzie też łatwo wpisać Lupino w feministyczny model autorki filmowej. Trzeba to zrobić na jej warunkach: zobaczyć jak blond gwiazdka wyrasta na reżyserkę w gronie zaprzyjaźnionych filmowców i przez kilka lat jest u szczytu kariery. Nie było wówczas w konserwatywnej Ameryce żadnej innej, która zdobyłaby się na tak wiele. – mówi o Idzie Lupino Monika Talarczyk, filmoznawczyni, historyczka kina i programerka przeglądu.

Żródło: American Film Festival