Podczas dziewięciu dni od 7 do 15 grudnia widzowie mogli zobaczyć 12 spektakli konkursowych. Ogłoszony w niedzielę werdykt międzynarodowego jury, z przewodniczącym Davidem Dowerem (dyrektorem artystycznym ArtsEmerson w Bostonie), zaskoczył nieco widzów jak i zaproszonych gości uczestniczących w bankiecie, zorganizowanym na zakończenie w Bunkrze Sztuki W tym roku podobnie jak w latach ubiegłych widzowie mogli zobaczyć w konkursie głównym, określanym mianem „Inferno”, dzieła najsłynniejszych tytanów polskiego teatru, m.in. Krzysztofa Warlikowskiego, Moniki Strzępki, Michała Zadary, Mai Kleczewskiej i Agaty Dudy-Gracz.
Mimo, że początkowo szczegółowy program festiwalu nie był znany, frekwencja widzów na przedstawieniach była ogromna. Kilka razy zdarzało się iż nie wszyscy mogli wejść na salę, z powodu braku miejsc, np. na „Morrison- Śmiercisyn” i na „Carycę Katarzynę”. Stąd natychmiastowa, pozytywna reakcja dyrektora kieleckiego Teatru im Stefana Żeromskiego, Piotra Szczerskiego, który zaprosił zawiedzioną publiczność na ten spektakl, na 14 lutego 2014 roku, z 20% rabatem. Zainteresowanie festiwalem było tak duże, że na około dwa miesiące przed jego rozpoczęciem brakowało biletów, np na grany dwukrotnie „Kabaret Warszawski”, w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego.
Tematami poruszanymi w sztukach były przede wszystkim: różne oblicza seksualności, etyczne dylematy towarzyszące eutanazji oraz próba diagnozy statusu zarówno artysty, jak i idola popkultury.
Za najlepszy polski spektakl 2013 r., (z nagrodą w wysokości 50 tys. zł) jury uznało „Nietoperza” Kornela Mundruczo, wyprodukowanego w TR Warszawa. Tematem sztuki jest eutanazja i właśnie widz musi zadecydować o życiu lub śmierci jednego z bohaterów. Uwagę jury przykuł jednak nie tylko ważny temat dzieła, ale i jego kunsztowna forma, gra reżysera z lekką, operetkową konwencją. Zabawa życiem staje się w „Nietoperzu” stwierdzeniem dwuznacznym.
Kolejne nagrody przypadły Monice Strzępce i jej zespołowi z Teatru Polskiego we Wrocławiu, który przygotował „Courtney Love". Zgarnęli nagrody za reżyserię i scenografię. Specjalne wyróżnienie otrzymał też cały zespół aktorski. Wygrała koncepcja teatru, który trzyma się z daleka od rozbuchanej i pięknej wizualnie formy.
Jeżeli chodzi o nagrody dla najlepszych aktorów, to otrzymali je Tomasz Nosiński i Marta Ścisłowicz, za kreacje Katarzyny II i Stanisława Augusta Poniatowskiego w spektaklu „Caryca Katarzyna” w reżyserii Wiktora Rubina, choć za kulisami większość typowała chociażby Magdalenę Cielecką za rolę Sally Bowles w „Kabarecie Warszawskim”.
Ogromnym zaskoczeniem był fakt, że ani jednej nagrody nie otrzymał w tym roku znakomity spektakl „Kabaret Warszawski” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, który nawet przybył do Krakowa osobiście. Bez nagrody były także przedstawienia M. Kleczewskiej i M. Zadary i żadnych nagród nie otrzymał spektakl „Do Damaszku” w reżyserii Jana Klaty, wystawiany w Narodowym Teatrze Starym.
Ciekawą formuła, testowaną po raz pierwszy w tym roku na Festiwalu Boska Komedia były spotkania z aktorami połączone ze wspólnym gotowaniem. Było to ciekawe doświadczenie zarówno dla aktorów jak i widzów, którzy w trakcie przygotowania wspólnych posiłków mogli porozmawiać nie tylko o sztuce.
Na zakończenie mojej krótkiej, podsumowującej relacji z 6. edycji Festiwalu Boska Komedia chciałbym zacytować słowa krytyka Łukasza Maciejewskiego: „Festiwal pokazał że w Krakowie może być międzynarodowo, profesjonalnie i bez kompleksów. Lajkonik, precle, „Piwnica pod Baranami” oraz wiersze Czesława Miłosza stowarzyszonego z Wisławą Szymborską walkowerem przekazane zostały innym imprezom. A zleksykalizowane hasło „hańba” służyło jedynie jako motto kolejnych toastów.”
Miejmy nadzieję, że 7. edycja, która odbędzie się w 2014 roku przyniesie wiele pozytywnych zaskoczeń teatralnych czego widzom jak i sobie z całego serca życzę.
Poniżej można zobaczyć galerię zdjęć z Festiwalu:
