„Woyzeck” to ostatnia, nieukończona sztuka młodo zmarłego wybitnego niemieckiego dramaturga Georga Büchnera (1813-1837). Losy tytułowego bohatera oparte zostały na autentycznej historii człowieka sądzonego w latach 20. XIX wieku za morderstwo. Ten więzień – podobnie jak bohater dramatu – był obiektem badań naukowych pseudonaukowca-kryminologa, który usiłował znaleźć racjonalne wyjaśnienie motywów zbrodni w sferze psychiki przestępcy.

Język dramatu oraz uczynienie głównym bohaterem prostego człowieka uznawane są za pierwsze zwiastuny naturalizmu w literaturze. Büchner pozostawił luźne fragmenty tekstu, jego dramat został dopracowany i opublikowany w 1879, a sceniczna premiera odbyła się dopiero w 1913 roku. Od tego momentu Woyzeck niemal nie schodzi z afisza teatrów na całym świecie; w Polsce od wojny był realizowany kilkadziesiąt razy, zarówno w teatrach instytucjonalnych jak i off-owych.

Obecna realizacja "Woyzecka" w nowym tłumaczeniu Sławy Lisieckiej jest już trzecią inscenizacją tego dramatu na deskach Narodowego Starego Teatru. Pierwsza w reżyserii Konrada Swinarskiego odbyła się w 1966 roku i spotkała się z bardzo zróżnicowanym odbiorem widzów i krytyki. W 1986 roku na Scenie Kameralnej spektakl z muzyka Stanisława Radwana pokazał Tadeusz Bradecki.

W spektaklu Mariusza Grzegorzka w roli tytułowej wystąpił Wiktor Loga - Skarczewski, który zagrał popisowo swoją rolę, obok niego występują również Mieczyslaw Grąbka, Marta Nieradkiewicz, Dorota Pomykała, Krzysztof Stawowy, Bolesław Brzozowski, Marcin Kalisz, Grzegorz Grabowski i Rafał Jędrzejczyk.

Premiera spektaklu miała miejsce 8 lutego, a następne spektakle odbędą się 11, 12, 13 lutego na Scenie Kameralnej przy ul. Starowiślanej 21 w Krakowie.