Tym razem zostanie przedstawiona sylwetka artystów getta: m. in. Wiery Gran, Władysława Szlengla, Władysława Szpilmana, Marysi Ajzensztadt czy Gerszona Siroty. Gościnnie wystąpi Anna Seniuk, a także oraz: Monika Chrząstowska, Izabella Rzeszowska, Piotr Sierecki, Jerzy Walczak, Teresa Wrońska. Opieka artystyczna: Gołda Tencer.

Gośćmi pierwszego spotkania poświęconego patronce Teatru Żydowskiego Ester Rachel Kamińskiej byli Krystyna Janda i Olgierd Łukaszewicz. Gościem specjalnym drugiego spotkania poświęconego założycielowi pierwszego stałego teatru jidysz – Abrahamowi Goldfadenowi – był Daniel Olbrychski. Na trzecim spotkaniu, gdzie przybliżone zostały życie i twórczość Icchoka Lejba Pereca, fragmenty jego utworów przedstawił Włodzimierz Press. Spotkanie czwarte dotyczyło Mordechaja Gebirtiga, a udział w nim wzięli: Sława Przybylska i Kazimierz Kaczor.

Z okazji 71. rocznicy obchodów wybuchu powstania w Getcie Warszawskim, 23 kwietnia o godz. 19:00 odbędzie się również kolejne spotkanie z cyklu „Przystanek poezja”. Ewa Dąbrowska i Jerzy Walczak zaprezentują „Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie” Icchaka Kacenelsona.

„Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie” to tekst pod każdym względem niezwykły. Niezwykła jest historia jego powstania. Napisał go poeta i dramaturg żydowskiego pochodzenia Icchak Kacenelson. Przed wojną Icchak publikował swoje teksty literackie, wydawał go sam Perec. Zamknięty w warszawskim getcie wciąż pisał, nawet wtedy gdy jego żonę i dwóch młodszych synów hitlerowcy zgładzili w Treblince. Jest świadkiem powstania w getcie warszawskim. Wkrótce po nim Icchachka i jego najstarszy syn Cwi zostali przewiezieni przez Niemców do obozu Vittel we Francji. Tam poeta pisze między innymi „Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie”. Tekst poematu przetrwał dzięki temu, że Kacenelson poszczególne kartki ukrywa w szparze za okiennicą obozowego baraku, a potem umieszcza w butelkach i zakopuje pod pniem drzewa. Icchak Kacenelson wraz ze swym osiemnastoletnim synem ginie w oświęcimskiej komorze gazowej 1 maja 1944.

Niezwykły poemat Kacenelsona przetrwał wojnę i stał się literackim świadectwem pogromu europejskich Żydów. Pełen rozpaczy, beznadziei i żalu tekst, mimo okoliczności w których powstał, spełnia też literackie rygory, zaskakując precyzją konstrukcji, rytmem i rymami. Kacenelson powołuje się wielokrotnie na postacie znane z tradycji żydowskiej kultury i biblii, dialoguje z nimi i przyzywa jako świadków okropieństw, które dane jest mu przeżyć i oglądać. Wszystko to sprawia, że „ Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie” jest być może najbardziej doniosłym i bez wątpienia artystycznym świadectwem potworności Holocaustu.