Przestrzeń spektaklu to cela zakładu dla umysłowo chorych. Główny bohater - Walpurg - to poeta, który buntuje się przeciwko wiążącemu jednostkę systemowi. Artysta tęskni do śmierci, ale narzucone przez jego katów ograniczenia i lekarstwa zrobiły z niego tylko „żywego trupa”, gdyż nieskończenie dobre społeczeństwo „dba o to, by nie przestał się męczyć przedwcześnie”. Dramatyczne napięcie powstałe poprzez zestawienie twórczego umysłu poety - wariata i narzucanego mu środowiska zyskuje na sile dzięki jego relacji z opiekunką - zakonnicą, która widząc w nim nie tylko pacjenta ale i mężczyznę, sama zaczyna kwestionować świat do tej pory przyjmowany za normalny.

Inscenizacja dramatu oparta jest na redukcji środków scenicznego wyrazu do minimum. Pomaga w tym nie tylko specjalnie skomponowana muzyka ale i podporządkowanie ruchu scenicznego euklidesowskim regułom. Elementy znane już w teatrze antycznym łączą się ze współczesnymi technologiami uzupełniając pełną ekspresji grę aktorską. Stworzona w ten sposób oryginalna przestrzeń wprowadza widza w swoisty mikrokosmos, który nie tylko pozwala na odmienne postrzeganie czasu ale pokazuje też z nowej perspektywy wieczną problematykę ludzkiego ego.

Dramat Witkiewicza należy do klasyki, z którą mierzyło się już wielu reżyserów. Wizja Biragi konsekwentnie skupia się na gradacji napięcia emocjonalnego między sceną a widzem po raz kolejny udowadniając, że dobry tekst literacki jest niezależny od trendów epoki w której powstał i pozostaje inspiracją dla pokoleń. Biorąc pod uwagę, że tempo życia jest dziś dużo szybsze niż w czasach Witkacego takie przypomnienie relacji między jednostką i społeczeństwem pomaga zrozumieć, że nawet jeśli powstały nowe kanały komunikacyjne i formy przekazu, to treść komunikatów pozostała niezmienna.

Kolejne spektakle zaplanowane są na 20 i 21 kwietnia oraz 17, 18 i 19 maja (zawsze o godzinie 20.00).