Opera Rara przechodzi ewolucję, ale nie zapomina o korzeniach. Zmienia formułę na festiwalową, otwiera się na wersje sceniczne i recitale wokalne, rozwija skrzydła, a jednocześnie pod swymi skrzydłami chowa swą wierną publiczność i zachowuje część swej dawnej tożsamości – na krakowskich scenach wciąż będzie można usłyszeć wielkie dzieła barokowe w koncertowych wersjach. Przywracanie współczesności dzieł zapomnianych, prezentacja arcydzieł, wokalna wirtuozeria – jak Opera Rara mogłaby zrezygnować z takich cnót? Organizatorami festiwalu są: Miasto Kraków, Krakowskie Biuro Festiwalowe i Capella Cracoviensis.
Tym samym spośród czternastu koncertów obejmujących trzy wokalne recitale i siedem tytułów operowych, cztery dzieła wykonane zostaną w wersjach estradowych. Ale jakież to dzieła! „Germanico in Germania” Nicoli Porpory, dzieło pisane pod dwie gwiazdy – Domenica Annibalego i Caffarellego, szczyt osiągnięć neapolitańskiej opery seria i osadzony w tym samym czasie i miejscu „Arminio” George’a Friderica Handla, w którym tytułową rolę również wykonywał Annibali – w Krakowie włoskiego kastrata godnie zastąpi najwybitniejszy bodaj współczesny kontratenor, Max Emanuel Cencic. Ponadto dwa dzieła poszerzające spektrum operowych pomysłów – „Marc’Antonio e Cleopatra”, miłosna serenata Johanna Adolfa Hassego, ucznia Porpory, mianowanego przez Augusta II Mocnego królewsko-polskim i elektorsko-saskim kapelmistrzem oraz wybitny przykład muzyki angielskiej, „Dido and Aeneas” Henry’ego Purcella, luźno oparta na „Eneidzie” Wergiliusza miłosna tragedia rozjaśniona żartobliwymi akcentami.
W niedzielę (5 lutego) wrócimy do Teatru im. J. Słowackiego, czyli do Germanii, tym razem za sprawą koncertowej wersji opery „Arminio” George’a Friderica Handla, opublikowanej w marcu 2016 roku nakładem prestiżowej wytwórni Decca. By nie dublować wydarzeń sprzed dziewięciu dni, librecista Antonio Salvi proponuje wersję alternatywną, w której to Arminius, wódz północnych plemion, pokonuje armię rzymską. By nie pozostawiać słuchaczy wyłącznie w bojowych nastrojach, i w tę historię wpleciony został wątek miłosny. O to, by historia zabrzmiała przekonująco zadba pierwszy garnitur solistów: kontratenorzy – wspaniały Max Emanuel Cencic, Vince Yi i Victor Jimenez Diaz, sopranistka Lauren Snouffer, Gaia Petrone (mezzosopran), Juan Sancho (tenor) i bas Pavel Kudinov. Sekundować im będzie znany z brawurowych interpretacji barokowych oper ateński zespół instrumentów historycznych Armonia Atenea pod batutą George’a Petrou.
Tymczasem „Marc’Antonio e Cleopatra” Johanna Adolfa Hassego w czwartek (9 lutego w Galerii Sztuki Polskiej XIX w. w Sukiennicach) jest miłosną pieśnią rozpisaną na dwa głosy, ale bynajmniej nie umniejsza to jej rozmiarów ani wartości – może z powodzeniem rywalizować z „drammi per musica” nauczycieli Hassego – Porpory i Scarlattiego. Libretto tego zachwycającego utworu właściwie pozbawione jest akcji i sprowadza się jedynie do wyrażenia miłosnych napięć między dwojgiem kochanków, którzy wrócili do Egiptu po przegranej bitwie pod Akcjum i gotowi są na śmierć. Targana emocjami, decydująca się na samobójstwo Kleopatra (w tej roli sopranistka Maria Keohane) skontrastowana jest z żyjącym nostalgią Markiem Antoniuszem (Maria Sanner, alt), którego partia ewoluuje od tęsknoty, przez rozpacz, po ukojenie. Doskonałe tło dla psychologii protagonistów daje partia orkiestry, którą wykona uznany polski zespół Arte dei Suonatori prowadzony od skrzypiec przez Aureliusza Golińskiego.
Wreszcie dzień później, na zamknięcie festiwalu Opera Rara 2017, jedno z najważniejszych angielskich dzieł operowych: „Dido and Aeneas” Henry’ego Purcella. Zaczerpnięte z „Eneidy” Wergiliusza wątki Nahum Tate ubrał w wartkie libretto, opowiadające o tragicznej miłości Dydony i Eneasza, zabawek w rękach zawistnej Wiedźmy. Akcja dąży ku jednej z najpiękniejszych, ale i najsmutniejszych arii w historii muzyki – lamentowi Dydony „When I am laid in earth”. Manieryczna linia sopranu pcha słuchaczy w otchłań rozpaczy, subtelne ostinato powoduje, że marsz ten jest nieuchronny. O właściwy jego kierunek zadbają wybitni soliści – sopranistki Raffaella Milanesi i Stefanie True, Richard Helm (baryton) i Iason Marmaras (tenor) oraz znana z wyrafinowanych odczytań dzieł doby baroku formacja La Risonanza prowadzona przez Fabia Bonizzoniego, której towarzyszyć będzie na poły amatorski Krakowski Chór Mieszczański, dowód triumfu postulowanego przez nową formułę Opery Rary współuczestnictwa nad elitaryzmem.
Cztery tytuły, cztery wieczory, cztery arcydzieła. Ukłon w stronę niedawnej formuły cyklu, hołd dla piękna, muzyki i ludzkiego głosu. A to przecież zaledwie część programu festiwalu Opera Rara 2017.
UWAGA: Bilety oraz karnety na festiwalowe koncerty można kupować w portalu www.eventim.pl oraz w punktach informacji miejskiej InfoKraków (InfoKraków Pawilon Wyspiańskiego, InfoKraków ul. św. Jana 2, InfoKraków ul. Powiśle 11, InfoKraków Sukiennice, InfoKraków ul. Józefa 7, InfoKraków ul. Szpitalna 25, InfoKraków ICE Kraków ul. Marii Konopnickiej 17). Szczegółowy cennik oraz informacja o karnetach dostępne są na www.operarara.pl. Bilety na poszczególne wydarzenia kosztują od 20 zł do 120 zł, a karnety od 70 zł do 450 zł.
