Czy trudno jest napisać bestseller? Jak się do tego zabrać? Z tymi pytaniami muszą poradzić sobie setki jeśli nie tysiące początkujących pisarzy, autorów opowiadań, powieści i dzienników. Jakub Winiarski, „prawdopodobnie najskuteczniejszy polski nauczyciel pisania” odpowiada na te wszystkie wątpliwości bez ogródek. Uderza między oczy i daje do zrozumienia jakie błędy najczęściej popełniają adepci pióra na początku swojej pisarskiej kariery.

Historia Polski pełna jest mitów, półprawd, przemilczeń i niedomówień. Różne jej wątki bywały w ciągu wieków retuszowane, poprawiane i wygładzane, by w końcu przybrać postać miłej dla ucha opowieści. Niekiedy tworzono mity dla pokrzepienia serc, innym razem znów dla chwały niezbyt rozgarniętych władców, wszystkie one mają jednak jedną wspólną cechę – trwają niewzruszenie w powszechnej świadomości Polaków. Nieważne, czy to w czasach średniowiecza, czy w dwudziestoleciu międzywojennym, Polacy zawsze lubowali się w podtrzymywaniu narodowych mitów i tworzeniu kolejnych, dostosowanych do nowych czasów. Niektóre z nich były przemyślane, inne powstawały szybko, jakby na poczekaniu, pod wpływem chwili.

Kto nie czytał w dzieciństwie choć jednej książeczki o Tytusie, Romku i A’Tomku, niech podniesie rękę. Nie widzę. A jeśli jednak znajdą się takie osoby, mają szansę nadrobić zaległości, choć niejako od tyłu. Doczekaliśmy się bowiem nowej księgi autorstwa niezrównanego Papcia Chmiela.

Wydawnictwo Prószyński kontynuuje rozpoczętą przed rokiem upamiętniającą 110 rocznicę urodzin Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego serię dzieł zebranych. Po dwutomowym wydaniu poezji („Szarlatanów nikt nie kocha”, „Portret muzy”) nadszedł czas na tą część twórczości poety, z której jest najbardziej znany. Jednocześnie, zostawiając z boku słynną „Zielnoną Gęś”, twórcy serii postanowili zagłębić się w tą mniej popularną, ale zaskakującą dla autora część jego dorobku. Jednak czy rzeczywiście taką zaskakującą?

Czy potrzebujemy kolejnej biografii Hitlera? Czy nie lepiej byłoby zamknąć już ten ponury rozdział światowej historii, a dywagacje o jego roli zostawić już tylko zawodowym historykom, którzy mogą swoje pomysły wymieniać na sympozjach bez angażowania amatorów historii? Czy monumentalne biografie Kershawa czy Festa nie wyczerpały tematu? Książka Volkera Ullricha udowadnia, że tak nie jest i że nadal historia osobista Hitlera, historia Niemiec i świata lata 30. i 40. XX wieku posiada białe plamy oraz liczne miejsca, które można wciąż na nowo reinterpretować.

Uwielbiam Mediolan. Uwielbiam przewodniki National Geographic. Nie mogłem więc nie sięgnąć po najnowszą książkę Burda National Geographic „Spacerem po Mediolanie. Największe atrakcje miasta”. Książka Fabrizia Villa przeprowadzi nas krok po kroku przez najciekawsze ulice i place tego miasta.  Mediolan, jak każde włoskie miasto nie jest łatwe we współżyciu. Aby stało się „naszym” musimy pozwolić mu wciągnąć się w swoje zakamarki; aby poznać szlaki nieprzetarte, musimy najpierw spenetrować place i muzea, które pojawiają się na liście „must see”.